W dniu 23.4.2023AD o godz. 15:00 ksiądz Jacek odprawił Mszę Św. w intencji dobroczyńców kaplicy.
Obecnie porządek Mszy Świętych w kaplicy szpitalnej jest następujący:
Spowiedź Św. po każdej Mszy Św.
W kaplicy można modlić się o każdym czasie - wejście od szpitala.
W szczególności do Świętych wspomożycieli chorych, których obrazy są zawieszone w kaplicy.
Można też w kaplicy czytać nabożne pisma tam wyłożone.
Za osobiste odprawienie Drogi Krzyżowej w niniejszej kaplicy ks. Biskup Ordynariusz udziela odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami, t.j.
Zobacz przykładowe rozważania Drogi Krzyżowej
Zobacz artykuł o Matce Bożej Uzdrowienia Chorych. Zobacz też listę Św. Patronów według chorób i potrzeb zdrowotnych.
Strona kaplicy w szpitalu.
Jeśli poszukujesz w Internecie osób noszących szlachetne staropolskie nazwisko "Kłopotek", polecamy zajrzenie do:
Niech Cię Pan Bóg błogosławi i strzeże w Twej podróży po Internecie, niech Cię chroni przed zakusami piekła i szatana: bezbożnictwem i zgorszeniem.
Z Panem Bogiem
Na Wielki Post
Niedzielna katolicka Msza Św.
W trudnych czasach zalewu pogaństwa zachęcam i proszę wszystkich, kto tylko może i chce, o codzienną (dowolną) modlitwę w intencji ks. Jacka Kłopotek, aby był świętym kapłanem.
Litanie
do Św. Andrzeja Boboli,
do Św. Stanisława Biskupa,
do Św. Wojciecha Biskupa,
do Św. Alojzego,
do Św. Beaty,
do Św. Jacka,
do Św. Jadwigi,
do Św. Krystyny,
do Św. Marka,
do Św. Elżbiety,
do Św. Roberta.
do NMP Loretańska.
do NMP Gietrzwałdzkiej.
do Św. Józefa.
Chrystus Pan udzielił Kościołowi dla osiągnięcia celu, dla którego został założony, władzy sądowniczej i kapłańskiej; władza zaś sądownicza zawiera władzę nauczania.
Władza nauczania jest to prawo i obowiązek Kościoła strzeżenia, wykładania, obrony i głoszenia nauki Jezusa Chrystusa wszystkiemu stworzeniu niezależnie od jakiejkolwiek władzy ludzkiej.
W wykonywaniu władzy nauczania jest różnica między ochrzczonymi i niochrzczonymi:
Władzę nauczania posiada w Kościele Papież i Biskupi, którzy pozostają z nim w jedności; stąd mówi się, że oni stanowią Kościół nauczający.
W nauczaniu dzięki ustawicznej pomocy Ducha Świętego, obiecanej przez Jezusa Chrystusa, Kościół jest nieomylny, gdy czy to w zwyczajnym i powszechnym nauczaniu, czy też uroczystym orzeczeniem władzy naczelnej podaje wszystkim do wierzenia prawdy wiary i obyczajów, które są bądź objawione same w sobie, bądź też pozostają w związku z objawionymi prawdami.
Wydawanie takich uroczystych orzeczeń należy zarówno do Papieża jak też do Biskupów, pozostających w jedności z Papieżem, zwłaszcza na soborze powszechnym.
Sobór powszechny jest to zebranie Biskupów całego Kościoła Katolickiego, zwołane przez Papieża; zebraniu temu przewodniczy Papież bądź osobiście, bądź przez swoich legatów, i on też swoją powagą zatwierdza uchwały soborowe.
Papież z przywileju osobistej nieomylności korzysta wówczas, gdy przemawia ex cathedra, to jest gdy jako pasterz i nauczyciel wszystkich chrześcijan określa naukę wiary i obyczajów, którą ma przyjąć cały Kościół.
W prawdy wiary i obyczajów, które Kościół podaje wszystkim do wierzenia jako objawione od Boga, czy to przez zwyczajne i powszechne nauczanie, czy też przez uroczyste orzeczenie, winniśmy wierzyć wiarą Boską i katolicką.
Prawda tak określona nazywa się dogmatem wiary, a jej przeciwieństwem jest herezja.
Prawdami nie objawionymi wprost, lecz złączonymi z prawdami objawionymi, są głównie fakta dogmatyczne i wyroki Kościoła o tych twierdzeniach, które on potępił i zabronił. Również te prawdy, które nie są wprost objawione, ale pozostają w związku z objawionymi, a które Kościół tak samo wszystkim do wierzenia podaje, winniśmy przyjmować sercem i ustami dla nieomylności Kościoła, która się rozciąga i na te prawdy.
Inne dekrety doktrynalne, które Stolica Apostolska w sprawach wiary i obyczajów wydaje bądź wprost od siebie, bądź przez święte kongregacje rzymskie, winniśmy przyjmować z obowiązku sumienia gwoli posłuszeństwa względem Stolicy Apostolskiej, która także tym sposobem spełnia urząd nauczycielski, powierzony jej przez Chrystusa Pana.
Biskupi we własnej diecezji na mocy władzy nauczania mogą i powinni albo sami, albo przez drugich prawdy wiary i obyczajów, przyjęte przez Kościół, podwładnym w stosowny sposób podawać i wpajać, niebezpieczne dla wiary nowości odpierać i w razie potrzeby donosić o nich najwyższej władzy kościelnej.
Władza rządzenia w Kościele oznacza, że Papież dla całego Kościoła, a każdy Biskup dla swej diecezji, dla osiągnięcia celu Kościoła, ma władzę rządzenia, czyli władzę przepisywania praw, sądzenia, karania i zawiadywania.
Władza kapłańska jest to władza sprawowania świętych czynności, zwłaszcza w służbie ołtarza, powierzona świętej Hierarchii, głównie Biskupom, przez Sakrament Kapłaństwa, zmierzająca wprost do zbawienia dusz drogą sprawowania służby Bożej i szafowania Sakramentami i sakramentaliami; nazywa się to duszpasterstwem.
Pomocnikami Biskupów w pracy duszpasterskiej są kapłani, zwłaszcza proboszczowie, którzy podlegają Biskupom według przepisów prawa kościelnego.
(Św. Pius X)